I himmelen. Midt mellom oss

Søndag før pinse. I – 28.05.2017
Hamre
Johs. 15, 26-27

Jesus er midt i mellom oss på denne gudstenesta.

Vi ser han ikkje. Vi kan ikkje ta på han. Helse han i handa. Føre ein samtale med han. Likevel vågar eg denne påstanden: Jesus er midt i mellom oss på denne gudstenesta.

Det er berre tre dagar sidan den kristne kyrkja feira at Jesus reiste frå oss. Kristi Himmelfartsdag er dagen til minne om dette. Minnet om det som ligg i namnet på dagen: Himmelfarten. Jesus forlèt læresveinane.
Det stod i evangelieorda vi høyrde på Helgetorsdag: «Etter at Herren Jesus hadde sagt dette til dei elleve, vart han teken opp til himmelen og sette seg ved Guds høgre hand» (Mark.16,19)

Jesus er altså i Himmelen. Ved Guds høgre hand. Det trur eg i lag med mi kyrkje. Slik vi også uttrykte det i truvedkjenninga som vi sa fram under dåpshandlinga vi var med på nettopp. Men likevel trur eg også: Jesus er midt i mellom oss på denne gudstenesta.

Vi har samla oss til gudsteneste på denne søndagen mellom Kristi Himmelfartsdag, som ligg bak oss, og pinsedag som ligg ei veke inne i framtida.

Vi er inne i ein litt underleg mellomperiode i kyrkjeåret.

Før jul har vi ei førebuingstid fram mot sjølve høgtida. Det er advent.
Før påske har vi tilsvarande veker i fastetida.

Men ikkje framfor pinse som vi no nærmar oss.

Desse ti dagane mellom Himmelfart og pinse er kanskje det næraste vi kjem ei slik førebuande tilnærming til pinsehøgtida. Vi skal ta inn over oss dette som tanken vår knapt kan finne ut av: At Jesus på same tid er den himmelske kongen ved Gud høgre hand, men også den nærverande og levande guddommen som rører ved sine truande med sitt velsignande nærvær slik at vi kan gripe tak i dette mysteriet med trua, utan å kunne føre handfaste bevis for at trua vår verkeleg er sann og reell.

Overtru, kallar gjerne spottarane av kristendommen dette.
Oppspinn og forføring er andre ord om det som er kyrkja si tru.

Slike ord kan vi ikkje nekte nokon å bruke. Det er til og med forståeleg at om ein først ikkje trur, så er nettopp desse sidene ved det som har med Jesus å gjere noko av det som det går an å støyte seg på og å avvise.

Samstundes så må vi som er innanfor kyrkjeveggane våge å nærme oss underet, det underfulle, det som er større enn logikk og tankar, med opne sinn for at kanskje er det noko som er større enn dine og mine tankar og forstillingar. Kanskje har kyrkja noko å gje til dei som kjem hit? Noko som ikkje finst i butikken. Noko som banken ikkje kan garantere for. Noko som ingeniørane aldri kan konstruere eller kjemikarane kan analysere.

Som f.eks dette: Jesus er midt i mellom oss på denne gudstenesta. Sjølv om vi ikkje ser han. Vi kan ikkje ta på han. Helse han i handa. Føre ein samtale med han. Men han er her.

Grunnen til at dette gjev meining, at vi kan tru på det, ja meir enn det, faktisk også erfare det når vi vågar oss inn i det åndelege rommet der han har lova å vere, det er det vi no ventar på. Det vi skal samle oss om når pinsedagen kjem.

Nett no er det slik med vår kyrkje som Grundtvig har skildra det i si mektige pinsesalme (NOS nr. 231,v.1): Apostlene satt i Jerusalem
og ventet på Herrens time…

Vi er samla på Osterøy og ventar – ventar på Herrens time – på at Herren skal velsigne oss med sitt nærvær slik at det vert moglege å tru, også på det som er utanfor fatteevne.

Det er dette evangelieorda til oss på denne søndagen seier noko om: «Når Talsmannen kjem, han som eg skal senda dykk frå Far, Sanningsanden som går ut frå Far, då skal han vitna om meg»

Talsmannen. Sanningsanden. Det er Bibelens ord på det vi til dagleg i vår kyrkje omtalar som Den heilage ande.
Andre gonger kallast Anden for den tredje personen i guddommen, eller den tredje i treeininga. Det er ikkje akkurat enkelt stoff dette.
Ikkje det vi startar med for fireåringane på søndagsskulen.
Men av og til må også dette løftast fram i våre gudstenester slik at vi kan kjenne litt på det som utfordrar tanken vår. Trua vår. Når Talsmannen kjem…..
Vi er inne i desse siste, få førebuingsdagane fram mot pinse. Det er søndag før pinse i dag. Det er søndagen etter Kristi Himmelfartsdag.
Det er midt i spenninga mellom det at Jesus fòr frå oss, og det at han stadig er nærvarande og midt mellom oss.

Nærværande.
Men altså: Vi ser han ikkje. Vi kan ikkje ta på han. Helse han i handa. Føre ein samtale med han. Likevel vågar eg denne påstanden: Jesus er midt i mellom oss på denne gudstenesta.

Einaste grunnen til at dette gjev meining å seie om ein guddom som sit ved Gud Faders høgre hand i himmelen, det er at det hende i pinsa, det som Jesus sa på førehand, og som han lova: «Når Talsmannen kjem, han som eg skal senda dykk frå Far, Sanningsanden som går ut frå Far, då skal han vitna om meg»

Talsmannen. Sanningsanden. Den heilage ande. Han kom den aller første pinsa. Vi skal lese og forkynne og høyre meir om det neste søndag, pinsedag.

Men i dag tek vi inn over oss at han er her med eit vitnemål om Jesus.
Eit vitnemål om Jesus som er midt mellom oss i denne gudstenesta.

Er det vanskeleg å tru?
Synest det som overtru når presten forkynner at Jesus er midt mellom oss?
Då håpar eg at vi kan våge å nærme oss pinsa. Nærme oss hovudpersonen i pinsa. Den tredje personen i det vi kallar for den treeinige Gud, nemleg Den heilage ande. Han som Jesus i dag omtalar som Sanningsanden.

For det er han som kan skape denne trua i hjarta ditt. Den trua som vart lagd ned i deg som eit spirande tru då du vart boren til dåpen. Dåp slik vi har vore vitne til det tidlegare i gudstenesta.

I vår nye salmebok har vi ein del salmar av Kristin Solli Schøien.
Men ho har skrive meir enn det som står i Salmeboka. Ei av hennar åndelege viser tek tak i dette vi talar om. Nokre hugsar kanskje desse versa frå hennar hand:
Hvem sier at kirker er tomme?
Gud var i kirken i dag.
Framme i kirkekoret
hørte jeg vingeslag.

Hvem sier det ikke skjer under?
En gang ble vann til vin;
i dag ble vinen og brødet
til frelse for sjelen min.

Hvem sier at Gud bare dømmer?
Jeg møtte en kjærlig Gud.
Han selv ba meg om å komme,
han fulgte meg da jeg gikk ut.

Er ikke det et under
at jeg som er ussel og stygg
og egentlig burde dømmes
får lov til å være trygg?