- dei skal sjå Gud

Allehelgensdag I. 2.nov 2014
Åsane
Matt 5,1-12

For ein god dag Allehelgensdag er!

Det er dagen for å minnast. Dagen for å hugse på dei som ikkje lenger er mellom oss. Våre nære og kjære som kviler på kyrkjegarden. Dei vi sørgjer over. Gret for.

Det er så godt å minnast med takk.
Til og med tårene kan av og til vere gode, sjølv om dei også er såre.

Jesus seier til dykk som kom hit med desse kjenslene langt framme på denne dagen:
”Salige er de som sørger, for de skal trøstes”

Men denne Allehelgensdagen vil eg flytte fokuset litt bort frå dei døde.
For dagen har så mykje meir i seg.
Det er i endå større grad ein dag for å løfte blikket. Til å sjå framover.  Til å gle seg seg over alt det som Jesus set ord på når han talar desse fantastiske orda til oss – sæleprisnigane. Dette er orda som speglar av himmelen for oss.

Og då vil eg først av alt seie noko til dykk som kom hit med dåpsborna.
Gratulerer med desse små! Dei representerer i aller høgste grad kontinuiteten i den livssyklusen som Allehelgensdagen er knytta så sterkt opp mot.
Når vi ser dei små er det ikkje for å minnest. Men for å gle oss til ei framtid i lag med dei. Det handlar om dei som kjem med nytt liv og nytt håp inn i ei verd der vi har meir enn nok sorg og tårer.

Dei små gjer oss glade. Takksame. Og i augo deira speglar Gud himmelen som er spent over oss alle. Det er kyrkja si faste tru at det vi nett var vitne til då soknepresten vår døypte desse fire borna, det var at noko langt større enn prestens hand som rørte ved borna. Gud var der. Gjennom orda som lydde. Gjennom vatnet som var vigsla til dåpsvatn. I kraft av sin lovnad tok Jesus dei til seg. Gjorde noko med dei. Noko vi kallar for frelse. Det som også ber namnet nåde.

I dåpen fekk borna retning for sine liv. Kursen er staka ut. Ein gong skal dei nå eit mål heime hjå Gud. I himmelen.

Det er det målet vi må fokusere på når vi feirar Allehelgensdag.

Korleis kan vi vere trygge på at borna når fram til målet?

Korleis kan du som vart døypt for 30 år sidan, - for 50 år sidan, -for 80 år sidan; korleis kan du vita at du skal nå målet heime hjå Gud?

Jesus talar til oss i dag.
Høyr orda hans om kven som skal verte sæle, eller salige! Det står skrive:
Salige er de rene av hjertet, for de skal se Gud.

Mange vil hevde at det kan ikkje finnast noko reinare og meir uskuldig enn eit lite barn.
Langt på veg er det sant.
Barnet har enno ikkje tenkt dei vonde tankane. Gjort det som er vondt og urett.

Samstundes veit både foreldre og besteforeldre som har sett at borna veks til, at nokså snart openberrar det seg at det ligg noko latent som vi gjerne kunne vore forutan.
Sinne. Ulydnad. Trass. Det kjem snart til overflata.

I dåpen ber vi alt dette fram for Gud. Han rører ved oss og opnar veg for oss som i dåpen får våre liv reinsa. Han gjev oss nye hjarto i ein ny fødsel, for at vi skal få leve nær han.

Han vil vere ved vår side, livet igjennom, og ta oss inntil seg, reinse oss og leie oss vidare når vi snublar, fell og skitnar oss til.  Også når sinne, ulydnad, og trass er retta mot sjølvaste Gud. Når det ikkje lenger er noko å diskutere, men vi berre må slå det fast – synda bur i oss alle.

Men eit barnehjarta som får trua med seg som bagasje, kan vere eit hjarte som dagleg vert reinsa av Gud, som slik kan leve i forventning om at ved enden av vegen, då skal dei få sjå – sjå Gud! Salige er de rene av hjertet, for de skal se Gud.

Det er dette synet vi set i fokus på Allehelgensdagen.
Då handlar det om vona som ligg i dette å bli ein del av det vi las om tidlegare i gudstenesta, den store kvite flokken som tilber Gud framfor hans himmelske trune. Bibelen brukar mange underlege bilete på korleis det er å verte frelst eller sæl/salig. Nokre av desse bileta heng framfor oss i sine rammer i dag. Ramma er orda vi les i Bibelen. Ikkje alt er like enkelt å forstå, men så pass mykje anar vi, at det er tydeleg at det å vere med der – det er maksimum av alt godt det er moglege å tenkje for eit menneske.

Difor er det viktig for oss å leve i trua på at dei som gjekk føre oss i tidlegare generasjonar, og som vi no saknar og minnest – dei nådde fram dit.
Difor er det viktig at vi peikar på vegen dit for dei som enno knapt har teke eit einaste steg på ei livslang ferd med mange ukjende dagar.

Og framfor alt er det viktig at vi kvar for oss seier til oss sjølve: Det framme, hjå Gud, der vi også eg vere med når livet her på jorda ikkje har meir tid for meg.
På Allehelgensdagen glimtar det i håpet om å få vere med, når Jesus seier det slik:

Salige er de rene av hjertet, for de skal se Gud.

AMEN