Porten - Hyrdingen

3.søndag i påsketida II. 19.04.2015
Åsane kirke (5 dåp)
Johs. 10,1-10

Kjære døypte!
Eg vågar meg på ei slik innleiing av denne preika. Eg reknar med at dei aller fleste av dykk som høyrer på meg no er døypte. Skulle du vere ein av dei som enno ikkje har kome dit i ditt liv, så må nettopp du lytte ekstra godt i dag. Kanskje vil du høyre desse orda som ei innbyding retta til deg? Høyre noko om at det er godt og rett å vere døypt.

I Åsane kyrkje går det kvar søndag mange, mange menneske som ikkje alltid tenkjer over at dei er døypte og høyrer Jesus Kristus til.
Hit kjem det også flokkar med foreldre som ynskjer å bere sin nyfødde born til dåpen. Fem slike born har vi teke mot og døypt i dag.
Eg håpar inderleg at de som kom med borna dykkar i dag forstår kor velkomne de er. Og kor stort vi i kyrkja synest det er at de valde dåpen som ankerfeste for desse nyfødde små liv.

Skulle du kjenne nokon av den aukande flokken av foreldre som lar vere å bere borna sine til dåpen, håpar eg også at du kan møte dei med eit lite ord om at dei når som helst er velkomne til ein samtale med for eksempel ein av prestane våre om det temaet.

Denne søndagen steig du inn i kyrkja vår gjennom dei store, flotte dørene. Først til eit stort forrom, våpenhuset, der vi tok i mot deg, og helsa velkomen. Så gjennom ei ny dør, inn i det runde kyrkjerommet.  Kanskje opplevde du det som å gå gjennom ein stor fin port? Inn i ei slags innhegning der veggane femner rundt deg. Nesten som ei borg. Solide murvegger. Høg himling over rommet der døypefonten står aldeles midt i sentrum.

Kanskje er det omtrent dette bildet Jesus teiknar opp for oss i orda vi nettopp las frå Johannesevangeliet.
Det var noko om ein saueflokk, om ein port og om ein gjetar for sauene.
Eg opna denne preika med å tiltale dykk med orda «Kjære døypte». Det er ikkje like sikkert at du som er døypt set pris på å verte kalla ein sau. Men eg vågar meg likevel utpå. For Jesus har gjort dette biletet til noko vakkert og fint. Han kallar sine nære vener for sauer. Det er dei han har teke på seg å vakte og verne. Om det så kostar han livet. Difor ligg det ikkje noko som helst nedsetjande i å vere ein sau som Jesus vil vakte og verne.

Går vi til kyrkjekunsten, så tvilar eg på om det finst noko motiv som så mange kunstnarar har prøvd seg på å framstille som motivet «Den gode hyrding». Eg ser då bort frå bilete som framstiller krossfestinga av Jesus.
Den gode hyrding, det er søndagsskulemotivet framfor alle andre motiv.

I dag vil Jesus gjennom det han møter oss med i tekstordet lære oss noko om at han, hyrdingen, det er ein som verkeleg kjenner sine, uansett kor mange vi er, og same kor vi måtte opphalde oss.

Men endå viktigare på denne søndagen er det for oss å forstå at slik han kjenner oss, slik Jesus kjenner sauene sine, slik skal vi òg kjenne han som er hyrdingen vår. Vi skal kjenne røysta hans og kunne skilje han frå andre som kallar på oss og kanskje vil lokke oss ut av den trygge innhegninga der han er for å passe på.

Eg nemnde så vidt at vi dei siste par åra har registrert ein stadig aukande flokk av foreldre som sjølve er medlemmer av vår kyrkje, men dei let likevel vere å døype borna sine. Har dei lytta til framande stemmer? Til ei røyst som ikkje er Jesu røyst?

I dag er vi veldig glade for at nettopp du fann vegen til kyrkja og til gudstenesta. Du vert møtt av ei heilt spesiell røyst i dag som du skal lytte nøye til. Det er Jesu eiga røyst. Ikkje prestens røyst, sjølv om presten formar orda og lyden kjem frå prestens munn. Men presten skal tale orda som kjem frå Jesus.
Orda vi har lese.

Orda som lyder slik: Da sa Jesus: «Sannelig, sannelig, jeg sier dere: Jeg er porten inn til sauene. Alle de som er kommet før meg, er tyver og røvere, men sauene har ikke hørt på dem.  Jeg er porten. Den som går inn gjennom meg, skal bli frelst og fritt gå inn og ut og finne beite.  Tyven kommer bare for å stjele, drepe og ødelegge. Jeg er kommet for at dere skal ha liv og overflod.

I dag gjekk du gjennom den store kyrkjedøra, inn til Åsane kyrkje. Ein slags port.
Du har lov å forvente at ved å gå gjennom den porten skal du kunne finne Jesus.  For der inne finn du dei menneska som gjerne vil vere sauene hans. Der inne lyder Jesu røyst nå Bibelens ord vert lese, når dåpen og nattverden vert forretta, når Jesu vener påkallar han, f.eks ved inngangen til nattverdmåltidet. Då brukar vi orda: «Du Guds lam, som bærer verdens synder, miskunne deg over oss»

I dette rommet, i det som er Jesus kyrkje på denne staden, der kan du rekne med å finne han som vil vere hyrding for deg.

På veggen heime i stova vår, har kona mi og eg i mange år hatt hengande eit bilete vi er veldig glade i. Det er laga av presten og kunstnaren Bjørn Bjørneboe. Det har mange detaljar, og vi kan ikkje stogge for alle. Men hovudmotivet er ei klassisk norsk kyrkje. Frå den ser vi stigen reise seg mot himmelen. Øvst ser vi nettopp lammet, Guds lam, Jesus Kristus. Og så har Bjørneboe ramma inn teikninga med teksten frå ein av salmane i salmeboka (552): «Her er Guds hus og himlens port, her fra det går en stige, av ord og sakramenter gjort, helt opp til himmerike.»

Denne søndagen handlar det om porten. Porten til Guds rike. Til det evige livet der alle døypte skal leve evig, eller som Jesus seier det: «- ha liv og overflod»

Porten inn til Guds rike, er framfor alt Jesus sjølv.

Det er gjennom han vi finn inn til fellesskapet der vi saman med alle som er hans, alle som er hans sauer, kan leve trygt i trua på han som gav livet sitt for suene sine.
Men ein anna port som vi også skal sjå etter, og som er meir materiell og konkret enn Jesus, er kyrkja og kyrkjehuset.

Der er han nærværande til ei kvar tid. Der samlar han sine døypte vener rundt ord og sakrament. Der lyder røysta hans. Hyrdingrøysta.

Eg håpar du kan høyre denne røysta i dag når han nemner namnet ditt i lag med dei mange andre namn på alle hans vener som høyrer han til.

AMEN