Effata

16. s. i treeiningstida. I. 28.09.2014 – Haus
24.09.2017 – Eidsvåg (lett omarbeida)
Mark 7,31-37

Han var døv og hadde vondt for å tale.
Vi kjenner folk som har det slik den dag i dag. Vi kunne brukt mykje tid på å prøve å seie noko om korleis det er å leve med ei slik funksjonshemming.
Det vil eg ikkje gjere nett no.
Ikkje har eg spesielt gode føresetnader for å seie så mykje om det heller.
Ikkje meir enn at eg anar at dette er noko som er tungt å leve med for den som er ramma. Eg er takksam for at eg sjølv høyrer, og for at ingen av dei som står meg nær må leve med ei slik liding.
Derimot vil eg gjerne seie noko om det vi høyrer at Jesus gjer for denne mannen som var døv og hadde vondt for å tale.

Kort kan vi seie at han gjorde mannen frisk. Jesus gjorde eit under. Det skjedde eit himmelsk mirakel. På eit eller anna vis greip Gud inn.
Også i dag høyer vi om folk som står fram og fortel at dei har opplevd det dei forklarar er eit mirakel. At Jesus på ein eller annan måte kom inn i livet deira med lækjedom og oppreising etter tung liding.
Heller ikkje det vil eg seie så mykje om. Eg vil ikkje bortforklare vitnemåla vi høyrer om at slike ting skjer. Eller forklare det. Men lytte, og ta det til meg som vitnemål om trua på Jesus.

Det eg vil løfte fram i dag er noko eg fekk augene mine opp for ved å lese ei enkel andakt av ein som var min studiekamerat gjennom alle åra på MF.
Mange vil kjenne Knut Grønvik frå hans andakter i radioen eller frå det han har skrive i Vårt Land og i ei rekkje andaktsbøker. Han har bl.a skrive ei bok med ei kort andakt for kvar dag i året. Boka heiter «Alle dager. 366 enkle betraktninger»
På ein av dagane har han nokre tankar om det som er vår samlande tekst i dag.
Der peikar Knut Grønvik på tre viktige faktorar som vi skal sjå litt på. Faktorar som gjer at menneske får opne øyre for evangeliet, og at det vert naturleg for dei å lovprise Gud med si tunge.
Han peikar på det Jesus faktisk gjer med den døve og stumme mannen:
-nær berøring
-sterk medkjensle
-tillitsfull bøn

Nær berøring
Det står i tekstordet at folk førte den døve bort til Jesus og bad han leggje hendene sine på den døve.
Det Jesus gjorde var at han tok mannen med seg bort frå folket.Legg merke til det.
Hadde det vore i dag, ville ikkje Jesus stilt opp for ope kamera frå ei spektakulær scene i ei eller anna megakyrkje.
Han gjekk avsides med han. Han var åleine med han.Det er ikkje utan grunn at vi i kyrkja vår oppmuntrar til at sjelesorg og samtale skal skje i det stille. På tomannshand.Eg er lite begeistra for dei som reklamerer med møtearrangement der dei lovar lækjedom og helbreding i Jesu namn, like lett som om dei kan love innslag av ein musikar eller songartist i det same møtet.
Jesus var nær den døve. Så nær at han tok på han med hendene sine. Han rørte ved han. Det står til og med at han stakk fingrane inn i øyra han, og at han brukte spytt til å røre ved den stumme tunga hans.

Jesus vil gjerne være nær oss. Røre ved oss. Berøre hjarta vårt slik at vi kjenner at det er han som er der. Han vil tale til oss ved sin heilage ande. Når han talar, kan til og med døve høyre. For han talar ikkje berre gjennom trommehinner.

Slik var Jesus nær. Veldig nær. Over det vi for vår eigen del vil kalle ei intimgrense.
Jesus kjem òg veldig nær når forkynninga om Jesus lyder. Og Jesus talar til heile kroppen vår. Ved det vi ser, når vi les i Ordet hans. Ved det vi kjenner når dåpsvatnet væter hender og hovud, ved det vi smakar når vi et og drikk brød og vin der vi også får del i Jesus kropp og Jesu blod.

Mange gonger har vi opplevd dette. Vore vitne til dåp. Knela ved nattverdbordet. Ete og drukke. For eit par veker sidan var det konfirmantpresentasjon her i denne kyrkja. For år tilbake var det oss litt aldrande som var i ein liknande posisjon. Sjølv er eg komen så langt i livet at eg neste år kan feire 50-års jubileum som konfirmant. Den gongen handla det om at Jesus ville forme eit ungt liv ved å røre ved deg eller meg. Jesus ville være nær deg eller meg. Slik det var det ved konfirmasjonen her i Eidsvåg i vår, og slik han vil vere det med dei nye konfirmantane.

Stadig byr Han inn til å kome litt avsides med han frå tid til anna. Vere stille for han i bøn og lytte til det han vil seie deg. Andre gonger inviterer Jesus deg til å møte han i fellesskapet med andre som trur, for å tilbe og lovsyngje han.

Eg ser Jesus for meg i dag. Eg trur hans auge er fokuserte på Eidsvåg kirke og alle oss som er her no. Faste kyrkjegjestar, eller ein som er meir tilfeldig innom Guds hus denne søndagen.

Sterk medkjensle
Eg trur han ser oss, kjenner oss, og vil røre ved oss alle som ein.Det er som eg kan høyre sukket hans mellom kyrkjeveggene her i Eidsvåg denne haustsøndagen: Effata, lyder det frå Jesu munn. Lat deg opp!Lat opp øyra ditt og lytt. Lat opp hjarta ditt og tru. Lat opp munnen din til takk og lov.For framleis ser han. Framleis kjenner han deg og meg og oss alle.Han ikkje berre kjenner oss. Han har også medkjensle med oss. For han veit om det som er vanskeleg i livet til deg og meg.

Det er ikkje sikkert det er så mange stumme og døve mellom oss. Men han ser oss med det som er vår bør. Det som er vanskeleg i ditt og mitt liv.

Han vil ta deg ut or flokken som driv rundt i i velstandslandet Norge og er forblinda av løn og status, hus og bil, ferieturar til eksotiske stader eller av at born og barneborn skal gjere endå betre karriere i livet enn det vi sjølve fekk til. Så vil han være nær deg. Kanskje vil han bruke eit anna menneske, ein av prestane her i Eidsvåg for eksempel, til å formidle sin nærleik? Han vil fortelje deg at du er kjent av han. Og at han ikkje vil late att sine varme augo for det du måtte kjenne på av kald motgang i livet ditt.

Tillitsfull bøn
Effata. Lat deg opp – lyder det frå Jesus når han ser deg og meg.Lat opp livet ditt for han som tok deg ut or kvardagsmaset og sette deg på kyrkjebenken denne søndagen. Her møter han deg og legg armen på skuldra di og seier: «Her er eg». Han vil vere her. Nær deg. Røre ved deg. Vere god på ein annan måte enn det er råd for familie eller samfunn å vere god.Framleis ser Jesus mot himmelen og ber for oss. Tillitsfullt går Jesu bøn til hans Far i himmelen. For alle oss som ha teke ut på kyrkjeveg gjennom tiår etter tiår. For dei av dykk som har det travelt med småborn heime. For ungdomar som vert dregne mot spanande utfordringar der viktige vegval ventar bak kvar sving. Han ber for deg som er gammal og veit at enden på livsvegen kanskje nærmar seg.

Han som er god, han som vil hjelpe, han som i det stille vil ta oss ved handa, føre oss ut og gjennom tunge eller vonde dagar, han løfter blikket mot himmelen i denne stund. Han har sett deg.Og du? Måtte du sjå Jesus i dag. Lytte til han. Høyre på han.Måtte di tunge verte løyst så du kan takke Jesus. Lovprise han. Gå han i møte når han i dag byd deg til bords. Der er han nær deg. Det er ikkje berre hans finger som rører ved øyra ditt, der ved altarbordet.

Der er Jesus kropp og blod i brødet og vinen. Det er gjeve for deg. Så synder vert tilgjevne.«-de har smaka at Herren er god» (1.Pet 2,3) Eg unner deg også, å kjenne denne smaken.
AMEN.