BØN - HIMMELSK KOMMUNIKASJON

.
Bøn er så enkelt.
Ein stille tanke. Nokre ord inne i hovudet ein stad. Eit sukk. Eit hjartesukk. Eit rop. Hender som er løfta.
Hender som er falda. Bøn på kne. Bøn under dyna. Bøn på kjøkkenet. Bøn i kyrkja. Bøn på sjøen. Bøn i fjellet. Bøn når det snøar. Bøn når sola steikjer. Bøn når det stormar. Bøn når faren trugar. Bøn når vi er redde. Bøn når vi er glade. Bøn for andre. Bøn for barn. Bøn for vaksne. Bøn for sjuke. Bøn for landet. Bøn for kongen. Bøn for fred. Bøn som takk. Bøn som trygling. Tidebøn. Bøn i tide. Bøn også i utide! Liturgisk bøn. Fri bøn. Bøn med skrivne ord. Bøn med salmar. Bøn med songar. Bøn i tunger. Herrens bøn. Til Vår Far i himmelen.
Bøn er så vanskeleg.
Er det nokon som høyrer? Finst det eit svar? Er det bønesvar, eller tilfeldig det som skjer?
Gud, er du der? Min Gud, min Gud. Kvifor har du forlate meg?
Eg bad om helse. Men eg fekk sjukdom. Eg bad om liv. Døden kom.
Andre er så flinke til å be. Mine bøner er som skrap å rekne.
Andre er så flittige til å be. Eg sovnar i kveldsbøna. Eg gløymer morgonbøna.
Eg får det ikkje til!
Er nei eit bønesvar? Går det an å forstå alle nei? Går det an å tru når eg ikkje forstår?
Går det an å be med så mange spørsmålsteikn?
Bøn er himmelsk kommunikasjon.
Be.
Leit.
Bank på.
Jesus lovar å høyre. Han lovar å svare.
Orda hans er sterke.  Tør vi å tru dei? Vågar vi å bli skuffa?
Mange tok sjansen. Dei ba. Dei fekk svar. Ja. Nei. Begge svara.
Ei heil kyrkje ber. Over heile jorda. Kan det vere at så mange gjer det utan at det har meining?
I tusenvis av år har bøner stige mot himmelen. Eit guddommeleg øyre er stort nok til å høyre alt.
Eg vitnar til dei som vil tru: «Eg venta og vona på Herren. Han bøygde seg til meg og høyrde mitt rop.» (Salme 40.2)
Vente. Vone. Nøkkelord når vi ber.
Mens vi ventar og vonar står orda frå Bergpreika på denne søndagen der og blenkjer: «Kvar den som bed, han får; og den som leitar, han finn, og den som bankar på, skal det latast opp for.»
Bøn er så enkelt. Bøn er så vanskeleg.