I fengselet

Innsetjing av fengselsprest Børge Ryland
Bjørgvin fengsel, 05.02.2014
Rom. 4,7-8 (frå 5. s. i openb.t. I)

Kjære Børge.
Til lukke med ny jobb. Med ny stilling.
Du har mange år bak deg som prest i Den norske kyrkja. Du har hatt prestekjolen på deg tallause gonger. Du har konfirmert og døypt. Du har vigsla brudepar og gravlagt døde. Og du har gått ut og inn av kyrkjehus og privathus over heile Nordhordland i fleire tiår.
No skal du utføre ein bit av prestetenesta som har ein litt annan karakter enn det du er van med.
Men ikkje mindre viktig av den grunn.

Til dykk som er i lag med oss på denne gudstenesta her i Bjørgvin fengsel, vil eg gjerne seie: Gratulerer med dagen! Gratulerer med ein ny medarbeidar.
Gratulerer med ein ny medvandrar til dykk som er her i fengslet av ei årsak som gjer at vi byggjer fengsel. Noko har hendt som gjer at samfunnet må tale eit tydeleg språk om ansvar og om konsekvensar av det som ligg bak.

Ein av dei som skal vere til hjelp når det skal talast og samtalast med dykk, det er denne nye fengselspresten. Det er Børge. Ta vel i mot han. Han har mykje å gje dykk, mykje å lytte til og mykje å respondere på, gje dykk tilbakemelding om.

Til dykk alle, og akkurat no; mest til Børge, har eg eit bibelod eg vil løfte fram. Dette er utdrag av det alle som var i kyrkje ein eller annan stad i landet var møtt med sist søndag. For då las vi frå Romarberevet kap. 4. I det 7.og 8.verset står det:

Salige er de som har fått sine lovbrudd tilgitt og sine synder skjult. Salig er det mennesket som Herren ikke tilregner synd.

I eit fengsel må og skal det handle om soning. Om oppgjer. Om ein veg vidare.
I kyrkja må og skal det handle om soning. Om oppgjer. Om ein veg vidare.
Difor har du som fengselsprest ei dobbel oppgåve. Du skal hjelpe fengselsvesenet til å formidle kvifor vi har fengsel. Du skal hjelpe dei som sit i fengsel til å akseptere, forstå, og å kome vidare i livet når tida her inne er over.

Men du skal også løfte fram det fantastiske som gjeld oss alle, det som er frå Gud, og som er heilt uavhengig av prestekjolar, uniformer, nøkkelknippe eller om vi må sove på ei låst celle, avsondra frå resten av samfunnet og frå dei menneska vi er glade i.

Når vi kvar for oss stig fram for Gud handlar det om at vi alle ber med oss nederlag som fører oss inn i ein posisjon der vi må gjere soning for våre brot. Gjere opp for det som kyrkja og Guds ord omtalar som synd.

Då lyder det til oss alle:Salige er de som har fått sine lovbrudd tilgitt og sine synder skjult. Salig er det mennesket som Herren ikke tilregner synd.

Kjære Børge: Du skal vere ein medvandrar for dei som er i fengsel.
Du skal vere prest for dei som er i fengsel. Du representerer kyrkja. Men mest av alt representerer du Gud.
Gjev ordet frå Gud som vi fekk høyre sist søndag vidare til dei du møter på denne spesielle plassen.
Dette er ord som kan setje fri, også om ein for ei tid er låst inne: Salige er de som har fått sine lovbrudd tilgitt og sine synder skjult. Salig er det mennesket som Herren ikke tilregner synd.

Hjarteleg til lukke med arbeidet som prest i Bjørgvin fengsel, og ver likeeins velkomen som medarbeidar i Arna og Åsane prosti der du i 20% av arbeidstida di også skal gjere teneste.