Tru mot trugsel

Appell: Solidaritetsaksjon for forfølgde i Irak, Syria og Kurdistan
Torgalmenningen, Bergen 23.08.2014

I den kyrkja eg representerer trur vi.

Vi trur på ein kjærleg Gud. Vi trur på vår Herre og meister sin bodskap om å vise nestekjærleik; på han som sa: «Sæle dei som skaper fred, dei skal kallast Guds born»

Vi trur på evig liv.

Men vi trur også på eit verdig liv her og no.

Difor kan vi ikkje sjå på det uverdige.

Med vår tru vil vi møte dei som trugar oss, og dei som trugar liv, fridom og menneskeverd i Midtausten.

Men hjartelause fanatikarar som påstår at dei også trur, dei trur vi slett ikkje på.
Dei som vil truge sine mørke og einsretta tankar på andre, dei som vil tvinge til konvertering og fornekting av kristen tru eller det som bli oppfatta som avvikande tolkingar av islamsk lære, dei skræmer ei heil verd i desse dagar.

Vi kan ikkje lenger tole å sjå TV-bileta av vald. Vi har sett at kristne, kurdarar, moderate sunnimuslimar, sjiamuslimar, og den vesle minoritetsgruppa av jesidiar vert møtte med sverd. Med avretting, halshogging eller deportasjon. Overgriparane er dei fanatiske IS-tilhengjarane. Dei har stått fram frå djupet av eit despoti med grotesk vald.

Som truande, vel vi enno å tru på våre eigne styresmakter. Vi vel å tru at dei vil vise hjartelag og opne pengesekken slik at vi her hjå oss kan opne grenser og ta mot eit anstendig tal fortvila og fordrivne flyktningar.
Vi har enno ei strime av tru på at pengar frå ein aller annan stad djupt i den olja pengebingen vår kan hentast fram til hjelp for dei lidande i områda der flyktningar samlast i eit ufatteleg omfang. 

Slik må vi alle stå saman mot dei som terroriserer og skapar vondskap.

Som kyrkje rettar vi i denne stunda hender mot søstre og brør som ikkje deler vår tru, men som ber til Allah.

Her i Bergen i dag står vi samla fram og tar avstand frå overgrepa vi ser. Det gjev forventing om at kan vi leve side om side med ulik tru. At vi kan leve i fred med kvarandre.
Men vi kan ikkje leve i fred med dei som terroriserer, mishandlar og vil tvinge oss eller andre til å forlate vår tru. Trua lar seg ikkje true. Difor ropar vi i Den norske kyrkja til Gud i bøn for våre kristne medtruande som enno held ut i desse områda der dei kristne har sine aller eldste røter.

Ei grense er no passert for det vi kan tole.
Våre grenser må difor opnast for dei som er jaga frå heim, land og folk.

Det vil kyrkja løfte fram. I tru ber vi i dag om at våre styresmakter må bevise at landet vårt, Norge, er eit av dei beste land i verda å bu i. Her kan vi ta mot fleire av dei verst forfølgde.
Som kristne, som kyrkje  og som nasjon er tida komen for oss til å handle i møte med dei som gjennom trugslar og vald vert fordrivne og tvinga til å gje opp trua, forlate landet sitt, og som får smake terroren på kroppen.

Tru kan flytte fjell. Tru skal vinne på Sinjarfjellet!