Engelen styrkte han

Nykirken. 07.04 2020.
Bønn/Andakt for Bjørgvin bispedøme. Streaming.
Luk. 22, 29-44 (Getsemane)

Den stille veka.
Men meir stille enn nokon gong. Heimeliv. Hytta er lenger borte enn vi synest om. Isolasjon for nokre.
Men største problemet vårt nett no er likevel noko anna. Dette at inni i oss er det så mykje angst og uro. Vi maktar ikkje å kvile i stilla. Den usynlege fienden har skaka oss.

I Jerusalem var det desse dagane fokus på Jesus. Gjennom år hadde han gått rundt i det heilage landet. Halde store talar for veldige folkemengder. Gjort under og teikn. Lækt sjuke. Til og med hadde han vakt Lasarus opp frå døden.

For nokre dagar sidan kom han til Jerusalem, ridande på eselet, mens folk hylla han.
Knapt nokon hugsa orda han ein gong sa - at han snart skulle lida. Døy. Stå opp.
Og om dei hugsa, så forstod dei ingen ting. Ikkje ein gong venene hans forstod.

Det er nesten så vi som lever i dag må lure: Forstod Jesus sjølv?
For rett etter innstiftinga av nattverdmåltidet på skjærtorsdag møter vi Jesus og læresveinane hans i Getsemane.

Les: Luk 22, 39-44

Kjære urolege medmenneske. Kjære truande kristne. Vi skal inn i påskehelga no.
Redde, vi og. Vi ropar som Jesu gjorde: «- ta dette begeret frå meg!»

For slik Jesus hadde det i Getsemane, slik kjenner også mange truande på at Gud synest så lengt borte i det vi opplever denne påska.

Visste ikkje Jesus kva som venta han?
Han hadde på førehand tala tydeleg nok om at Menneskesonen skulle lida. No var tida inne.
Det vart tøft – også for Jesus. «Far, om du vil, så ta dette begeret frå meg! Men lat det bli som du vil, ikkje som eg vil.»

Jesus forstod at det venta han noko tungt og vanskeleg. Difor bar han fram si klage til sin himmelske Far. Han ropa ikkje på noko forklaring, han tømde berre ut sin angst.

Vi som skal feire påske om nokre dagar skal gjere som Jesus gjorde:
Vi skal få rope ut vår naud.
Og vi skal merke oss kva det står: «Ein engel frå himmelen synte seg då for han og styrkte han.»

Vent på engelen, du også. Han skal du også møte att når sola renn påskedagen. Der vil han vere ved den tomme grava. Han skal vitne til oss frå Gud: Jesus lever.
Det er vårt håp når vi meir bokstavleg enn nokon gong til no i våre liv kjenner på at vi er i lag med Jesus i Getsemane.
Difor ber vi om at vi også må få oppleve dette:  «Ein engel frå himmelen synte seg då for han og styrkte han»

AMEN