Difor

Som prest står eg ofte framfor større eller mindre forsamlingar av menneske. Då er det som regel mi oppgåve å seie eit eller anna. Bere fram ord.

Ein prest ber alltid fram sine eigne ord og er ansvarleg for det som vert sagt.
Men ein prest må alltid tenkje at orda som vert sagt i ein slik situasjon må ha røtene sine også utanfor presten. Inspirerte av noko større enn denne prestens høgst avgrensa tankekapasitet.

I Johannesevangeliet les vi om Ordet. Logos. Ordet som vart menneske. Vi les om Jesus Kristus.

Ei preike eller ein tale som ein prest held når han står fram som prest, må vere inspirert av Ordet. Av Kristus. Difor vågar eg å bruke denne tittelen på bloggen: Når Ordet skapar ord.
Eg har lenge tenkt at når eg  først har våga meg til å halde ei preike eller ein tale offentleg, så bør ikkje steget derifrå og til stå ved dette i form av å gjere det offentleg tilgjengeleg, også i ei slik form som bloggen representerer.

Det er neppe så mange som orkar å lese dette på nytt, men kanskje ein eller annan, særleg interessert. Kanskje kan ein kollega eller to få ein idè til noko dei sjølve skal seie. I så fall har eg nådd det eg ynskjer. Ikkje noko meir pretensiøst.

Difor går eg i gang no ved inngangen til eit nytt kyrkjeår. I adventtida 2012.
Så får vi sjå etter kvart om dette er noko å halde fram med over tid.